SS Vlaanderen

De Algemeene SS-Vlaanderen werd opgericht op 30 oktober 1940, op initiatief van de Duitse SS-leiding. De initiators aan Vlaamse zijde waren Ward Hermans en René Lagrou. Lagrou werd de eerste leider, terwijl Hermans de hoofdredacteur werd van De SS-man, het propagandatijdschrift van de SS in Vlaanderen, dat vanaf december 1940 verscheen. Leden van de Algemeene SS-Vlaanderen ontvingen paramilitaire training en ideologische vorming. Door de politieke aard van de SS-Vlaanderen probeerde de Duitse SS meer invloed te krijgen in Vlaanderen. De Algemeene SS-Vlaanderen beschouwde Vlaanderen als onderdeel van het Grote Duitse Rijk, dat na de oorlog in het Rijk zou worden ingelijfd. In ieder geval kon er geen autonomie voor Vlaanderen worden gegarandeerd.

De SS-Vlaanderen bestond uit 4 Stormbannen:

• Stormban I Provincie Antwerpen
• Stormban II Provincie Oost-Vlaanderen
• Stormban III Provincie West-Vlaanderen
• Stormban IV Provincies Brabant en Limburg

Een Stormban was opgedeeld in meerdere Storms. Stormban I (Provincie Antwerpen) bestond uit vier Storms (I/1, I/2, I/3 en I/4).

Binnen de Algemene-SS in Vlaanderen bestonden, naast de actieve SS-mannen, ook de Beschermende Leden (BL). Zij betaalden een bijdrage, mochten een speldje dragen, maar hadden geen uniform, geen strenge dienstplicht en minder rechten. Vrouwen konden zelfs toetreden. De BL werden vaak als tweederangsleden gezien en uitgesloten van scholingsavonden of oefeningen van de actieve SS.

Vlaanderen Korps

Wat Vlaanderen uniek maakte, was de oprichting van de SS-militie, later hernoemd tot het Vlaanderen-Korps (Flandernkorps) op 1 augustus 1942. Dit korps bood plaats aan personen die niet voldeden aan de strenge raciale en fysieke eisen van de reguliere SS. Zo moest een SS-man bijvoorbeeld tussen de 17 en 35 jaar oud zijn, minstens 1,70 m groot en voldoen aan de 'arische' rasseneisen. Wie te klein, te oud of door zijn bezigheden niet volledig inzetbaar was, kwam terecht in het Vlaanderen-Korps. In feite fungeerde dit korps dus als een hulpeenheid van de SS voor wie niet tot de elitaire kern werd toegelaten. Zij namen wel deel aan oefeningen en marsen, maar minder intensief dan de echte SS-mannen.

Het Vlaanderen-Korps was dus een aparte militie binnen de Algemene-SS Vlaanderen en had geen equivalent in Duitsland, Nederland, Denemarken of Noorwegen. Dit maakte het een unieke, maar tegelijk tegenstrijdige constructie: de SS profileerde zich als eliteorganisatie, terwijl dit korps net leden toeliet die niet aan die elitaire eisen voldeden. (1)

Bronnen:

(1): Bart Crombez - DE ALGEMENE-SS VLAANDEREN